Çaresiz kalan Babaanne Elif Yüksel yetkililere şöyle seslendi.

Duyan Yok mu?...

Babaanne Elif Yüksel ‘’Ben 74 yaşında eşimin emekli maaşıyla kıt kanaat geçinen biriyim. Eşim alzaymır hastası. Hem eşime hem torunuma bakmak zorundayım.

3 Yaşından bu yana bakımını üstlendiğim torunum Velican Yüksel şu anda 20 yaşında. 17 Yaşında geçirdiği trafik kazasının sonucunda bitkisel hayata girdi ve yatağa bağlı yaşamaktadır. Buna rağmen yaşlı halimle torunuma yine bakmaya devam ettim.

Ancak eşimin rahatsızlığı, kendimin rahatsızlığı ve yaşlılığımdan dolayı artık torunuma bakamaz hale geldim. Bir müddet bakımını babası üstlendi.

Ama şimdi babasının da bakma durumu olmadığı için çocuğun bakımını üstlenecek kimse kalmadı.

Bundan dolayı çocuğun bakımını üstlenmeleri için sosyal hizmetlere başvurdum. Ve bakımını sosyal hizmetlerin üstlenmesi konusunda yetkililer tarafından karar verildi.

17 Yaşındaki Yatalak Genç Velican'a Denizli'de Bir Yatak Bulamadınız mı?

Ancak, Denizli Sosyal Hizmetler Müdürlüğü yer olmadığı gerekçesi ile çocuğun Niğde Sosyal Hizmetler Müdürlüğüne gönderilip, bundan sonraki  bakımının  Niğde’de  sürdürüleceği bize bildirildi.

Denizli’de yer bulunamadı gibi sebeplerle benim torunumun  Niğde’ye gönderilmesi, Denizlimiz  hem sağlık hem de sosyal hizmetler yönünden bu kadar gelişmişken benim torunuma yer bulunanaması  beni çok üzmekte.

Torunumun Niğde’ye gönderilmesi demek benim torunumu bir daha görememem demektir. Torunum hiçbir şekilde kendini ifade edememekte hiçbir şekilde derdini anlatamaktadır. Bizden kimsenin orada onunla gidip ilgilenme durumu yoktur. Torunumun oraya gönderilmesi benim bu yaşlı halimle oralara gidip görmemi ve ilgilenmemi imkansız hale getirmektedir.

Ben torunumu göremeyecek miyim?  

İşte bütün bu durumlar beni kahrediyor. Bu yaşlı halimle beni zor durumda bırakıyorlar. Buradan yetkililere sesleniyorum benim derdime bir çare bulun, beni torunumdan ayırmayın. En azından Denizli’de olursa onu görme imkanım olur. Bu yaşlı halimle ben o yollara nasıl gidip geleyim. ‘’dedi